HALF EMPTY

"Ο Θεός υπάρχει στο μυαλό των αυτών που δεν έχουν γνωρίσει ενδιαφέροντες ανθρώπους."
Έτσι λεει η γιαγια μου. Μου το λέει απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μπορεί να θυμάμαι τον εαυτό μου από τα 18 και μετά ή καπου εκεί αλλά τελος παντων θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου το λέει και να μου δίνει μια σοκολάτα.

Τότε της έλεγα "Μαλιστα γιαγιά" και έπερνα τη σοκολάτα χωρίς να της αρνηθώ τίποτα. Δεν καταλάβαινα και πολλά αλλά τώρα μου φαίνονται όλα τόσο καθαρά. Θεωρώ τη γιαγιά μου σοφό ανθρωπο γιατί έχει ενα κεφάλι ελαφιού στο σπίτι της. Ένα κεφάλι ελαφιού από αυτα τα ανατριχιαστικά ταριχευμένα κεφάλια ζώων που νιώθεις πως σε κοιτούν σαν περάσεις την πόρτα. Πάντα απέφευγα να κοιμηθώ σπίτι της προσποιούμενος πως με πονάει η κοιλιά μου από την πολλή σοκολάτα, αλλά, στην πραγματικότητα φοβόμουν μην σηκωθεί το άμοιρο ζωντανό στη μέση της νύχτας και μου ορμίξει.

Η γιαγιά μου λέει πως μίλησε στο Θεο όταν ήταν 17. Ήρθε τελετουργικά μέσα από ενα σύννεφο καπνού με κρότους και εκρήξεις -έτσι όπως είθισται να έρχονται οι Θεοί- και της ψέλλισε κάτι που δεν κατάλαβε. Από τότε λέει πιστεύει πως είναι απλά βαρετός. Ο παππούς μου δεν ξέρω τι θα έλεγε για αυτό αλλά φαντάζομαι θα συμφωνούσε ανατριχιασμένος και αυτός από τη θεα του ελαφιού.

Πραγματικά δεν θυμάμαι τον παππού μου αλλά πρέπει να ήταν πολύ βαρετός άνθρωπος. Η γιαγιά λέει πως καθόταν δίπλα στο παράθυρο όλη μέρα και στοχαζόταν.Ποτέ δεν κατάλαβα τι εννοούσε μ'αυτό. Κατα βάθος πιστεύω πως το ελάφι σηκώθηκε κάποιο βράδυ και τον πήρε. Αν ο Θεός είναι βαρετός για τη γιαγία μου, σκέψου ο παππούς. Πέρασαν πολλοί απ'αυτό το σπίτι, μα το ελάφι ήταν το μόνο που απέμεινε.